W związku z ciągłym wzrostem kosztów ogrzewania, wielu właścicieli domów, decyduje się na dużą, ale jednorazową inwestycję, eliminującą ubytki ciepła - ocieplanie domu. Większość materiałów, z których budowane są domy jest bardzo wytrzymała, ale za to zimna i wymagająca ocieplenia domu od zewnętrznej strony.

Najczęściej stosowane do ocieplenia domu materiały to:

• Wełna mineralna - produkowana jest z bazaltu (wełna kamienna) lub z piasku kwarcowego (wełna szklana), ma wysoką odporność na ogień oraz wysoki stopień izolacji akustycznej. Wyroby z wełny hydrofobizuje się (nasącza środkami zabezpieczającymi przed zawilgoceniem, dzięki czemu para wodna może swobodnie przenikać przez wełnę niezatrzymując się pomiędzy włóknami). Wełna kamienna dostępna jest w postaci płyty twardej, półtwardej i miękkiej. Poza tym, wełnę można dostać w postaci mat i filców lub granulatów.
• Styropian, czyli polistyren. Jest to materiał samogasnący, nie zapala się od iskry czy żaru. Ma jednak małą izolacyjność akustyczną i bardzo niską paroprzepuszczalność i nasiąkliwość. Nie gnije, nie butwieje, nie niszczą go pleśnie, grzyby ani bakterie, nie wydziela substancji toksycznych. Dostępny jest w postaci: płyt niefrezowanych, płyt frezowanych na zakład lub pióro-wpust, płyt ryflowanych, płyt naciętych poprzecznie, płyt jednostronnie wykończonych papą, taśm izolacyjnych, granulatu.
• Polistyren ekstrudowany - jest drogi, ale najlepiej sprawdza się w miejscach narażonych na duże zawilgocenia. Jest to materiał samogasnący. Nie nadaje się jako materiał do izolacji akustycznej. Ma małą paroprzepuszczalność i nasiąkliwość. Dostępny jest w różnych kolorach. Płyty mogą być między innymi: gładkie, jednostronnie pokryte zaprawą cementową, rowkowane, wykończone geowłókniną lub fizeliną filtracyjną, z frezowanymi rowkami drenażowymi. Zakończone mogą być prosto, schodkowo lub na pióro-wpust.
• Włókna celulozowe - pochodzą z przerobu makulatury, są niepalne, a nawet zatrzymują rozprzestrzenianie się ognia, dzięki nasyceniu włókien związkami boru (przy podwyższonej temperaturze uwalniane są kryształy związanej chemicznie wody). Nie jest to materiał dobry na izolacje akustyczne, ale ma dobrą paroprzepuszczalność i sporą nasiąkliwość. Jest odporny na gnicie i pleśń.

Każdy element domu, ze względu na różne działania, na jakie jest narażony oraz ze względu na różne przeznaczenie, powinien mieć dostosowane do warunków ocieplenie:

• Ściany zewnętrzne - jeśli są wykonane z betonu komórkowego, ceramiki poryzowanej czy lekkiego betonu keramzytowego, to nie wymagają ocieplania. Są to materiały wytrzymałe i ciepłochłonne. W przypadku innych materiałów, w zależności od rodzaju ściany są różne metody ocieplania:
  • Ściany dwuwarstwowe mogą być ocieplane metodą lekką mokrą, w której stosuje się głównie styropian ( FS 15 z profilowanymi krawędziami), popularne są też systemy z izolacją z wełny mineralnej. W przypadku styropianu, płyty mocuje się do ściany na zaprawę, a po zamocowaniu również pokrywa się go zaprawą i zatapia się w niej siatkę zbrojącą z włókna szklanego, na końcu całość pokrywa się cienkowarstwowym tynkiem zewnętrznym. Jeśli wybierzemy izolację z wełny mineralnej, półtwarde i twarde płyty, przyklejamy do ściany na zaprawę i mocujemy kołkami. Układ włókien na płytach może być zwykły lub lamelowy (prostopadły do płaszczyzny płyty - gorzej tłumią hałas, ale dużo wytrzymalsze od tradycyjnych). Po zamocowaniu postępuje się tak, jak w przypadku styropianu.
  • Drugą metodą ocieplania ścian dwuwarstwowych jest metoda lekka sucha - izolacja układana jest  w specjalnym ruszcie (do przytwierdzania elewacji). Najlepsza jest wełna mineralna- płyty półtwarde, albo maty i płyty lamelowe, hydrofobizowane i powleczone welonem szklanym (spełnia funkcję wiatroizolacji).
  • W przypadku ściany trójwarstwowej - materiał termoizolacyjny umieszcza się pomiędzy dwiema warstwami konstrukcyjnymi - ścianą nośną i osłonową. Do ocieplania, a można stosować płyty styropianowe (co najmniej FS 15) albo płyty półtwarde czy miękkie z wełny mineralnej hydrofobizowanej, jednostronnie laminowane welonem szklanym.
  • Ściany szkieletowe ociepla się płytami lub matami z wełny mineralnej albo szklanej. W tym wypadku płyty nie muszą być twarde. Miękką wełnę zabezpiecza się mocowaniem jej na odpowiednich wieszakach. Można tu wykorzystać też ocieplenie z izolacji celulozowej (do 20 cm).

• Podłoga - piwnice na gruncie najczęściej ociepla się twardym styropianem (FS 20 lub FS 30). Czasem używa się jednostronnie oklejonych papą płyt styropianowych czy twardych, hydrofobizowanych płyt z wełny mineralnej o dużej gęstości i wytrzymałości. Najlepszym, ale też najdroższym rozwiązaniem są płyty z polistyrenu eskstrudowanego.

• Strop nad piwnicą - ogrzewa się od dołu (czyli od zimnej strony). Najprościej przykleić płyty styropianu FS 12 do spodu stropu piwnicy i położyc tynk. Alternatywnym rozwiązaniem jest zamocowanie do stropu rusztu i ułożenie miękkiej płyty z wełny mineralnej, osłanianej następnie płytami gipsowo-kartonowymi. Ułożenie ocieplenia na stropie nieogrzewanej piwnicy jest gorszym rozwiązaniem, ale również stosowanym.

• Ściany piwniczne i fundamentowe - najlepszą izolacją termiczną, chroniącą jednocześnie izolację przeciwwodną przed uszkodzeniami mechanicznymi są płyty z polistyrenu ekstrudowanego lub twardego styropianu. Płyty należy przyklejać wodnymi emulsjami bitumicznymi, albo klejami niezawierającymi i rozpuszczalników punktowo. Jeśli  istnieje prawdopodobnieństwo narażenia płyt na działania wypierania wód gruntowych, to do izolacji trzeba przykleić ją całościowo. Brak mostków termicznych zapewnią zakładkowo ukształtowane krawędzie płyt. Dla ułatwienia pionowego odprowadzania wody, można zastosować płyty z rowkami drenażowymi na zewnętrznej powierzchni.
  Do ocieplania piwnic nadaje się też specjalna wełna do izolacji fundamentów, ścian fundamentowych i ścian piwnicznych od wewnątrz. Układać ją można tylko w okresach, gdy poziom wody gruntowej znajduje się poniżej fundamentów. Jest twarda, hydrofobizowana, nienasiąkliwa i odporna na kapilarne podciąganie wody.